Μύθος 1ος: Ένας ενήλικος σκύλος δεν μπορεί να εκπαιδευτεί

Ένας σκύλος μπορεί να εκπαιδευτεί ανάλογα με την ικανότητά του και την ηλικία που βρίσκεται. Όσο πιο μικρός είναι, τόσο πιο εύκολα μαθαίνει, ενώ όσο μεγαλύτερος είναι, τόσο δυσκολεύουν τα πράγματα και πέφτει το στάνταρτ της απόδοσής του. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εκπαιδεύεται. Σε μερικές μορφές εκπαίδευσης, όπως σκύλοι-φύλακες, σκύλοι-οδηγοί τυφλών, επιβάλλεται ο σκύλος να εκπαιδεύεται από μία συγκεκριμένη ηλικία και μετά. Σε περιπτώσεις διόρθωσης συμπεριφοράς, η εκπαίδευση γίνεται σε όποια ηλικία κι αν είναι ο σκύλος.

Μύθος 2ος: Τα μικρόσωμα σκυλιά είναι πιο έξυπνα από τα μεγαλόσωμα

Τα μικρόσωμα σκυλιά επειδή είναι πιο εύκολα στη μεταφορά και στην καθημερινότητά μας έχουν περισσότερες εμπειρίες και εικόνες. Αντίθετα ένα μεγαλόσωμο ζώο, περιορίζεται και δεν είναι συνεχώς μαζί μας σε κάθε δραστηριότητα. Αυτό είναι που κάνει τη διαφορά μεταξύ τους. Σίγουρα όμως όχι στην εξυπνάδα. Σε σπουδαίες και δύσκολες βαθμίδες εκπαίδευσης (σκύλοι-διασώστες, σκύλοι-φύλακες, σκύλοι-οδηγοί τυφλών κ.λπ.), χρησιμοποιούνται κυρίως μεγαλόσωμες φυλές.

Μύθος 3ος: Ταΐζω το σκύλο μου και το φροντίζω και δε θα με δαγκώσει ποτέ γιατί είμαι το αφεντικό του

Ένας σκύλος μπορεί να δαγκώσει είτε γιατί κακοποιείται από το αφεντικό του, είτε γιατί δεν του έχουν επιβληθεί όρια και δεν έχει ξεκαθαριστεί ποιος είναι ο αρχηγός της αγέλης. Με το δάγκωμα προσπαθεί να δείξει ότι αυτός κάνει κουμάντο ή ότι διεκδικεί πράγματα. Βέβαια, σε περίπτωση που γρυλίζει ή δαγκώνει για να προστατεύσει το φαγητό του, χρειάζεται ειδικό χειρισμό από την ηλικία που ο σκύλος είναι κουτάβι.

Μύθος 4ος: Θα στειρώσω το σκύλο μου για να ηρεμήσει

Με τη στείρωση σε μεγάλες ηλικίες, περιορίζουμε τη σεξουαλική ικανότητα του σκύλου και όχι την ενεργητικότητά του. Σε πολλές περιπτώσεις με τη στείρωση ο σκύλος αντιμετωπίζει προβλήματα παχυσαρκίας κι γι’ αυτό γίνεται πιο νωθρός. Στη συμπεριφορά του σκύλου επεμβαίνεις μόνο αν γίνει στείρωση πριν συμπληρώσει το πρώτο έτος της ζωής του και εφόσον πρόκειται για σκύλο που είναι πολύ επιθετικός και κυριαρχικός. Αυτό, βέβαια, δεν ισχύει για όλα τα σκυλιά και πρέπει να ζητάμε τη γνώμη του κτηνιάτρου.

Μύθος 5ος: Ο σκύλος μου κυνηγάει γάτες γιατί είναι ορκισμένος εχθρός τους

Ο σκύλος όταν είναι κουτάβι, κυνηγάει την κίνηση της γάτας κι όχι την ίδια τη γάτα. Οτιδήποτε κινείται θα το κυνηγάει (όπως μπαλάκια κ.λπ.), για να παίξει. Αν προλάβει τη γάτα, θα γίνει καυγάς κι από εκεί ξεκινά ο μύθος για την αιώνια αντιπαλότητα μεταξύ τους. Ωστόσο, έχουμε δει πολλούς σκύλους να συμβιώνουν αρμονικά με γάτες. Όμως, η συμβουλή να πάρετε μία μικρούλα γάτα στο σκύλο σας για να συνηθίσει τις γάτες και να μην τις κυνηγάει, δεν ισχύει, κι αυτό, γιατί ο σκύλος θα περνά καλά με αυτή τη γάτα αλλά θα κυνηγάει όλες τις άλλες.

Μύθος 6ος: Ο σκύλος μου πίνει πολύ νερό γι’ αυτό σηκώνει το πόδι του σε κάθε δέντρο

Ο σκύλος αφήνει τα σημάδια και τις μυρωδιές του σε διάφορα σημεία, όπως γωνίες και δέντρα, οριοθετώντας με αυτό τον τρόπο το χώρο του και γνωστοποιώντας σε άλλους σκύλους που θα περάσουν από εκεί την παρουσία του.

Μύθος 7ος: Ο σκύλος εκπαιδεύεται μόνο με επιβράβευση και ποτέ με τιμωρία

Ο σκύλος εκπαιδεύεται με την επιβράβευση σαν κίνητρο ειδικά όταν είναι νεαρός. Όταν όμως κάνει λάθη τα οποία μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα στην ίδια του τη ζωή, τότε πρέπει να υπάρχει τιμωρία και περιορισμός. Ειδικά όταν μιλάμε για μεγάλες ηλικίες και πρέπει να διορθωθούν αυτά που έχει μάθει λάθος. Μιλάμε για τιμωρία και όχι για βία.

Μύθος 8ος: Οι Άγγλοι λένε ή σκύλος ή κήπος

Αν εκπαιδεύσετε το σκύλο από μικρό και ασχοληθείτε μαζί του, μπορείτε να έχετε και δύο. Αρκεί να διαθέσετε χρόνο και να είστε σε θέση να χαραμίσετε 2-3 φυτά.

Μύθος 9ος: Το φίμωτρο εκνευρίζει το σκύλο και τον κάνει άγριο

Το φίμωτρο στο σκύλο μπαίνει για τους εξής λόγους:
1. Για να μην τρώει φόλες.
2. Για να ταξιδεύει στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
3. Για να τον εξετάσει ο γιατρός χωρίς να φοβάται.
4. Για να μη γλείφει αλοιφή που του έχετε βάλει σε πληγή.
5. Ίσως σε κάποια εποχή της ζωής του χρειαστεί να το φορέσει για λίγη ώρα για να σταματήσει να κάνει ζημιές ή για να μην καταπιεί κάτι επικίνδυνο για την υγεία του.

Μύθος 10ος: Το καλύτερο κουτάβι για να διαλέξω είναι το ζωηρότερο

Συνήθως αυτό είναι το κουτάβι που έχει τη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση που όντως θα γίνει το πιο ζωηρό και πιο μεγάλο από όλα. Η επιλογή του όμως, δεν ενδείκνυται για όλες τις περιπτώσεις. Τα σκυλιά γεννιούνται με τους χαρακτήρες τους και η επιλογή τους πρέπει να γίνεται κυρίως βάσει αυτών.

Θοδωρής Τριάντης, εκπαιδευτής σκύλων